Des
war a Wetter, des war a Regn! Gott sei Dank is's vorbei! 'S
Wasser lauft ab, der Wind hat si g'legt, da drübn is der
Himme scho frei! Da drübn braust's auf wiara Orgelmusik,
und des Schwarz zerreißt vor der Sonn'. Über uns
is's no schwarz, doch de Nachricht is guat: daß i jetzt bei
dir bleibn konn.
Der
Regn hat uns im Frei'n überrascht und hat uns auf d'Schulta
klopft. Mia habn nimma weit g'habt bis zu der Kapelln, da
samma unterg'schlupft. A Liacht hamma aufgstellt, uns hikniat
und bet't und Dank gsagt für oiß was uns treibt.
Draußn hat's g'wettert. Doch de Nachricht war guat:
daß's so net immer bleibt.
Ja,
mia san z'Fuaß da, mit aufgwoachte Schuah; den Weg geht a
jeder z'Fuaß, den Weg vom Markt zur Einkehr am Berg,
den a jeder moi ganga sei muaß. Wia oft hab i g'laubt
und g'hofft und g'woant und bin rumgschlicha um deine Türn!
Doch de Nachricht war kurz und guat: klopf o, dann werd dir
aufg'macht werdn.
Wia
lang hab i g'suacht und g'forscht ganz staad, hab beinah mei
Sprach verlorn, jede Straß auf und ab, und meine
Schritt san immer kürzer worn, und oiß was lebn
wollt in mir is verdorrt, ois waars bloß a Wüstn, mei
Lebn. A Stimm hab i g'hört, und de Nachricht war guat:
es soll jetzt aan neuen Bund gebn.
Und
dort, am End von dera Welt, hat der Deifi auf mi g'wart't. Aan
„Gutmensch“ hat er mi g'nennt, und „naiv“,
du, der verhandelt hart! Paß auf, der schachert um
unser Kind! Und der g'winnt jede Wett'! Und sei Weg is breit.
Doch de Nachricht is guat: wer standhoit, der werd g'rett.
Schau,
de Masten und Kabel von Stadt zu Stadt, am Himme der Satelit. Aa
mia zwoa san og'schlossn an des Netz, und 's Herz hoit immer no
Schritt! Und koana lebt vom Brot alloa, und a jeder hat sein'
Wuin. Es werd scho eng. Doch de Nachricht is guat: mia san
durch d'Maschn g'foin.
Schau,
de Liachter, de roten, da drübn auf der Straß, wias
dahiziang hintaranand. So samma g'fahrn und habn g'moant mia
hättn 's Steuer fest in der Hand, und d'Welt is
vorbeig'flogn an unserm Konvoi, i hab nimma g'wußt wo i
wohn. Dann samma ausg'stiegn, und de Nachricht is guat: mia
spürn wieder festen Boden.
D'Sonna
geht jetz woanders auf, und der Himme glüaht. Mia habn
no a Stückerl Weg vor uns, doch mia san no koa bisserl müad.
I kenn sovui Leut de i gern hab und acht', überoi unter
de Stern. Über uns is's no schwarz, doch de Nachricht is
guat: es soll wieder schöner werdn!
|